Dawno mnie tu nie było, tak więc najpierw mam dla Was grudzień w obiektywie, a potem – rok 2015 we wspomnieniach…
Rok 2015 na długo zapadnie w mojej pamięci.
Tysiące przejechanych kilometrów – See Bloggers w Gdyni (i to dwa razy – w styczniu i w lipcu!), Blogowe WOW w Bydgoszczy, Zainspiruj mnie mamo w Łodzi, weekend z Pasją spędzony we Władysławowie, moje pierwsze spotkanie z górami (chociaż tutaj ważniejsze było akurat to, z kim spędziłam ten czas)…
Nowo poznani ludzie, którzy wywrócili moje życie do góry nogami… Wierni przyjaciele, z którymi spędziłam dłuuuugie godziny na rozmowach o wszystkim i o niczym…. I ten jedyny, który pojawił się w moim życiu po wielu latach braku kontaktu ;)
Gdyby nie to, że mogę dołączyć do elitarnego grona osób, które mają na FB ustawiony status „Szlachta nie pracuje” to bez wahania określiłabym rok 2015 „moim rokiem”…
Plany na rok 2016?
Nie mam. Pod tym względem miniony rok dał mi kilka bardzo ważnych lekcji:
Długoterminowe planowanie kompletnie mija się z celem, bo przynosi tylko i wyłącznie rozczarowania. Lepiej więc żyć z dnia na dzień i nigdy, ale to nigdy nie poświęcać się dla innych.
Naiwność zbyt często mylona jest z zaufaniem. A główną rolę w durnym tasiemcu można dostać nawet bez udziału w castingu. Dlatego „nie ufam nikomu, kocham tylko tych, co na to zasłużyli”.
Kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana. Z tym, że kaca alkoholowego można wyleczyć w ciągu jednego dnia, zaś z moralnym trzeba nieraz zmagać się tygodniami. Trzeba więc przede wszystkim uważać z kim się pije – lepiej stawiać na sprawdzonych ludzi niż na tych, którzy pojawili się na chwilę i tylko zepsuli atmosferę.
Nie wiem więc na jakim etapie życia będę w grudniu 2016. Nie wiem jeszcze kim będę, gdy dorosnę. Nie wiem nawet co będę robić w przyszłym miesiącu. Zresztą, kto wie – może do tego czasu wpadnę pod autobus? Tak więc jeśli chodzi o noworoczne postanowienia to u mnie zdecydowanie brak ich tam (if you know what I mean).