Kiedy jesteśmy małymi dziewczynkami dostajemy do zabawy lalki, które wozimy w wózkach i cały świat powtarza nam, że któregoś dnia zostaniemy żonami i matkami. Lata mijają, a bliżsi i dalsi ludzie z naszego otoczenia zaczynają serię niekończących się pytań: “A jak tam, masz już jakiegoś kawalera?”.
Mój syn w sierpniu skończy 15 lat. Między nim, a chłopcem, który zamordował swoją 13-letnią dziewczynę w ciąży jest więc tylko kilka miesięcy różnicy. 15 lat miał też chłopiec, który w maju 2019 zadźgał w szkole nożem innego nastolatka. Niestety, na kartach historii zapisało się także wiele innych dzieciaków, które dopuściły się podobnych zbrodni…
Nie lubię poniedziałków. Tymczasem dzisiejszy poniedziałek jest dość szczególnym dniem, ponieważ właśnie w trzeci poniedziałek roku wypada tak zwany “Blue Monday”.
Wyobraźcie sobie, że pewnego dnia budzicie się rano i odkrywacie, że… jesteście w skórze swojego dziecka. Jesteście bardziej przerażeni czy podekscytowani faktem, że macie okazję poznać jego świat od środka? A może targają Wami zupełnie inne emocje?
Nie wiem jak Wy, ale ja nie mam problemu z tym, aby na co dzień pokazywać się ludziom bez makijażu. Raz, że jestem leniwcem i wolę pospać rano nawet te kilka minut dłużej (no i umówmy się – wieczorami chodzę spać tak późno, że na ogół nie chciałoby mi się zmywać makijażu), a dwa – […]
Chciałabym w tym tygodniu opublikować na blogu coś zupełnie innego, ale moje sumienie nie pozwala przejść mi obojętnie obok tego, co aktualnie dzieje się w Polsce. Moje poglądy już znacie – jeśli ktoś jest przeciwnikiem aborcji to niech jej sobie nie robi, ale do jasnej cholery – niech da wybór innym.
Od początku pandemii minęło już ponad pół roku. Wiosną bardziej przejmowałam się całą tą sytuacją związaną z koronawirusem, bo była dla mnie nowością. Teraz jestem o wiele bardziej oswojona z zaistniałą sytuacją, wciąż jednak pamiętam o tym, aby zachowywać dystans społeczny, nosić maseczkę i dezynfekować ręce.
Kiedy byłam dzieckiem, a potem nastolatką, to często zdarzało mi się usłyszeć, że mam dwie lewe ręce albo że nie nie jestem na tyle obrotna, aby poradzić sobie w życiu. Czy tak było w rzeczywistości?
Jestem Polką. Nie mam wśród znajomych zbyt wielu obcokrajowców, czasem wkurzam się, że w sklepie nie jestem w stanie dogadać się z obsługą, która nie zna języka polskiego i narzekam na to, że w niektórych częściach Warszawy częściej słyszę język ukraiński niż polski.
Przyznam szczerze, że od 1 września z lekkim drżeniem serca loguję się na Librusa za każdym razem, kiedy dostaję nową wiadomość. Po tym, jak w szkole eM wyglądała organizacja rozpoczęcia roku szkolnego wydawało mi się, że moje dziecko będzie w szkole bezpieczne.
Mieliście kiedyś takie marzenia, których ostatecznie nie udało Wam się spełnić, bo na przykład zabrakło czasu, odwagi albo po prostu gdzieś po drodze się z nimi rozminęliście?
Nieco ponad 4 miesiące temu nasze życie wywróciło się do góry nogami. eM przestał chodzić do szkoły, my przyszliśmy na pracę zdalną i znacznie ograniczyliśmy wyjścia z domu i kontakty z innymi ludźmi, aby nie ryzykować zarażenia koronawirusem. A jak wygląda nasze życie teraz?
