Zagłosowałam w minionych wyborach, bo wiedziałam, że jeśli tego nie zrobię, to następnego dnia nie będę w stanie spojrzeć sobie w twarz w lustrze. Zagłosowałam, bo od kiedy mam dziecko, to o wiele bardziej przejmuję się tym, co dzieje się dookoła mnie.
Na swoim blogu pisałam już i o małżeńskim sponsoringu, i o tym, kto powinien zarabiać na dom. Przez ostatnie kilka lat moje poglądy nie uległy zmianie (chociaż czasem żartuję, że nie miałabym nic przeciwko zostaniu etatową kocią mamą), ale ostatnio spotkałam się z dość ciekawym poglądem na temat “kur domowych”.
Ostatnio doszłam do wniosku, że życie byłoby o wiele łatwiejsze, gdybym od czasu do czasu mogła zrobić sobie przerwę od bycia sobą. Na przykład gdybym mogła bez słowa spakować kilka najpotrzebniejszych drobiazgów, wcisnąć “pauzę” i zniknąć. Na kilka godzin, dni albo i tygodni.
Od pierwszego sezonu jestem fanką programu “Ślub od pierwszego wejrzenia”. Większość z Was pewnie go kojarzy – eksperci spośród zgłoszeń wybierają trzy kobiety i trzech mężczyzn, których łączą w pary. Uczestnicy spotykają się przed ołtarzem, biorą ślub, a potem mają miesiąc na podjęcie decyzji czy zostają w małżeństwie, czy decydują się na rozwód.
W tym roku wiosna jest inna niż zazwyczaj – nie było Wielkanocy w rodzinnym gronie, nie ma tłumów w parkach, nikt nie robi planów na majówkę, a kwitnące już za moment kasztany, wyjątkowo nie będą w tym roku oznaczały, że właśnie startują matury. Nie wiem jak Was, ale mnie w obecnej sytuacji bardzo pozytywnie działają […]
Kwarantanna trwa… Home office, “home schooling”, home life – 24 godziny na dobę we własnym mieszkaniu i tak od ponad tygodnia. Wszystkim jest z tym źle, wszyscy narzekają, a ja…
Gdyby kilka miesięcy temu ktoś powiedział mi, że całemu światu przyjdzie pora zmierzyć się z pandemią nowego wirusa, to na pewno bym w to nie uwierzyła. Życie lubi nas jednak zaskakiwać…
Kiedy jeszcze mieszkaliśmy w Toruniu, to oczywiste było dla mnie, że po zakończeniu nauki w szkole podstawowej eM w miarę bezproblemowo rozpocznie kolejny etap edukacji – technikum, liceum lub zawodówkę.
Kilka tygodni temu sporo czasu spędzałam w warszawskich tramwajach (dojazdy na rehabilitację zajmowały mi ok. 2 h dziennie) i któregoś dnia byłam świadkiem takiej oto sytuacji:
Przez ostatnie 4 lata nasze życie totalnie się zmieniło i w 2015 roku nawet nie podejrzewałabym, że wszystko może nam się tak poukładać – przeprowadzka do Warszawy, lepsze zarobki, zmiana samochodu, dodatkowe zasilenie domowego budżetu w postaci 500+ na eM i kilka innych projektów, o których pewnie już niedługo będę mogła powiedzieć głośno… Żyć nie […]
Trzynaście temu zostałam mamą. Wtedy nie miałam zielonego pojęcia co mnie czeka, nie wiedziałam ile błędów popełnię ani ile łez wyleję – zarówno z troski jak i ze szczęścia. Na dzieciach kompletnie się nie znałam i byłam przekonana, że kiepski ze mnie materiał na rodzica…
Nie chcemy przez całe życie wynajmować mieszkania, więc właściwie od momentu przeprowadzki do stolicy śledzę na bieżąco rynek nieruchomości w Warszawie, żeby wiedzieć, co w trawie piszczy.
