Nie jestem typem mamuśki trzęsącej się nad swoim dzieckiem i sprawdzającej co 5 minut, czy „maleństwu” nic nie jest. Od dobrych dwóch lat pozwalam Synusiowi eM bawić się samemu na podwórku podczas gdy ja robię coś w domu. Skoro mamy ogródek to nie widzę sensu, aby mały spędzał latem sporą część dnia w domu, bo ja muszę wypełnić jakieś domowe obowiązki. Podwórko jest ogrodzone, nie mamy oczka wodnego, a Mateusz wie, że nie wolno rozmawiać z obcymi, więc nie grozi mu żadne niebezpieczeństwo. Do tego mieszkamy w okolicy, gdzie w ciągu dnia, wśród sąsiadów można czuć się naprawdę bezpiecznie. Tak więc stosowanym przez nas rozwiązaniem jest „Ty się baw na podwórku, a ja przez okno będę co chwila zerkać czy jesteś w piaskownicy”.
Poza tym zdarza się, że zostawiam małego na 10-15 minut samego w domu. Dom mamy parterowy, więc nie boję się, że Synuś eM wypadnie przez okno, kuchenkę mikrofalową odłączam w takich sytuacjach z prądu i po prostu idę do pobliskiego sklepu. O to, że moje dziecko otworzy drzwi komuś obcemu nie muszę się martwić – test próbny zdał pomyślnie, a i zdarzyło się, że do domu nie chciał wpuścić nawet mnie (bo kazałam mu nie wpuszczać do domu NIKOGO) :) Dodam jeszcze, że tuż za ścianą (w domu obok) mieszka moja ciocia wraz z wujkiem i mają oni klucz do naszego domu, więc sytuacjach awaryjnych zawsze mogą Mateuszowi pomóc (uwierzcie mi, że jego okrzyki słychać u nich aż za dobrze).
Podczas pisania notki sprawdziłam jak wygląda pod względem prawnym pozostawianie dziecka samego w domu i okazało się, że…
Kodeks Wykroczeń
Art. 106. Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany.
Kodeks Karny
Art. 210. § 1. Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć osoby określonej w § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 9. § 2. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
§ 3. Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność, którą ustawa uzależnia od określonego następstwa czynu zabronionego, jeżeli następstwo to przewidywał albo mógł przewidzieć.
Kiedy według WAS jest odpowiedni moment na to, aby zacząć zostawiać dziecko samo w domu?