Za nami pierwszy miesiąc wakacji 2020, chociaż mam wrażenie, że nasze wakacje tak naprawdę trwają od dawna… Bo rzeczywistość jest taka, że eM od kilku tygodni tęskni za szkołą, a ja pomimo urlopu wcale nie poczułam, że miałam wolne…

No i stało się! Mamy lato, mamy wakacje i przede wszystkim – oboje z M. mamy urlop! A jak minął nam czerwiec i gdzie byłam, kiedy nie było mnie na blogu?

Czy w tym roku Saska Kępa pachniała bzem? Może i tak, ale kiedy w maju kilka razy odwiedziłam biuro to doszłam do wniosku, że w maseczkach nie można nacieszyć się wiosną…

Jak minął nam kwiecień? Domowo. W dalszym ciągu pracowaliśmy i uczyliśmy się zdalnie, więc z domu zdarzało nam się wychodzić bardzo rzadko – raz w tygodniu na większe zakupy i to właściwie tyle…

To miał być dobry miesiąc. W marcu planowałam wrócić do regularnego pisania na blogu, a jednak się nie udało… Tak jak i nie udało się zrealizować wielu innych planów.

Dzień dobry w marcu! Nie wiem czy ktoś tu za mną tęsknił, ale na wszelki wypadek postanowiłam dać znać, że żyjemy i mamy się dobrze. Dlaczego przez cały luty nie odzywałam się na blogu?

Nie przepadam za listopadem, ale w tym roku nie miałam zbyt wielu powodów do narzekania na ten miesiąc… Może to dlatego, że wciąż trwa u nas odliczanie i jesteśmy już coraz bliżej niż dalej? I uprzedzając Wasze pytania – nie, nie powiększamy naszej rodziny – jeden eM i trzy koty zdecydowanie nam wystarczają! :)

A w październiku było tak: położyłam się spać 1 października wieczorem, a obudziłam się 1 listopada i w sumie nie mam pojęcia, co działo się pomiędzy.

Nie wiem kiedy to się stało, ale wrzesień dobiegł końca, a ja obudziłam się z ręką w nocniku. No może nie dosłownie (bo niby skąd u nas nocnik?), ale kompletnie nie mam pojęcia jakim cudem minął już ponad miesiąc od mojego ostatniego wpisu na blogu… :O

Skończył się sierpień, skończyły się wakacje i przede wszystkim – skończył się mój zapał do pisania. Czy to oznacza koniec bloga? Nie, ale jakoś tak ostatnimi czasy bardziej ciągnie mnie do bycia offline niż online…

Kiedy byłam dzieckiem, lipiec był moim ulubionym miesiącem w roku. Raz, że miałam wtedy urodziny, a dwa – były wakacje i jeszcze nie czułam na plecach oddechu jesieni, a więc powrót do szkoły wydawał mi się czymś bardzo odległym.