Kiedy zdecydowałam się zapisać Mateusza do przedszkola, wszyscy mówili mi, że dzieci w przedszkolu chorują. Do tej pory małego rzadko dopadała jakaś infekcja, a jeśli już to trwała maksymalnie kilka dni. Byłam więc pewna, że kto jak kto, ale Mateusz w przedszkolu chorował nie będzie.
Przyszedł jednak wrzesień i klops. Synuś eM pochodził tydzień do przedszkola i dopadło go przeziębienie. Kolejny tydzień został więc w domu. Kiedy doszedł jako tako do siebie, przez tydzień znowu chodził do przedszkola. Kolejna infekcja – wirusowe zapalenie spojówek, więc znów na kilka dni został w domu. Potem nastąpił rekord – całe dwa tygodnie w przedszkolu (choć wciąż z lekkim katarem utrzymującym się od początku września)! Mamy już październik i w ciągu 26 dni miesiąca, Mati raptem 5 dni spędził w przedszkolu, gdyż do kataru dołączył paskudny kaszel (na dzień dzisiejszy w szafce mam całą kolekcję syropów przeciwkaszlowych dla dzieci).
W czwartek byłam z młodym u lekarza. Pani doktor stwierdziła, że kształtuje mu się odporność i muszę liczyć się z tym, że katar i kaszel mogą potrwać do marca. Nie muszę chyba dodawać, że wcale mnie to nie ucieszyło… Dodała jednak, że nie ma żadnych przeciwwskazań, aby Mateusz mógł normalnie chodzić do przedszkola, bo w gruncie rzeczy jest zdrowy. Wczoraj więc zaprowadziłam go do przedszkola.. Ku mojemu zdziwieniu przy odbieraniu Matusia, pani dyrektor przeprowadziła ze mną rozmowę nt. „jak można przyprowadzać tu tak chore (czyt. zasmarkane i kaszlące) dziecko?” Na nic zdały się moje tłumaczenia, że lekarz uznał Mateusza za zdrowego :P Tak więc dzisiejszy dzień młody spędził w domu i zostanie w nim do przyszłego wtorku. I bądź tu mądra – kto ma rację? Lekarz czy dyrektorka?
Teraz zastanawiam się czy jest sens, aby Mateusz w ogóle kontynuował edukację w przedszkolu. I tak muszę mu organizować opiekę na czas mojego pobytu na uczelni, więc po co płacić za przedszkole? Skoro i tak nie mogę go tam zostawiać… Ehhh, sama już nic nie wiem :P