Chciałabym w tym tygodniu opublikować na blogu coś zupełnie innego, ale moje sumienie nie pozwala przejść mi obojętnie obok tego, co aktualnie dzieje się w Polsce. Moje poglądy już znacie – jeśli ktoś jest przeciwnikiem aborcji to niech jej sobie nie robi, ale do jasnej cholery – niech da wybór innym.

Od początku pandemii minęło już ponad pół roku. Wiosną bardziej przejmowałam się całą tą sytuacją związaną z koronawirusem, bo była dla mnie nowością. Teraz jestem o wiele bardziej oswojona z zaistniałą sytuacją, wciąż jednak pamiętam o tym, aby zachowywać dystans społeczny, nosić maseczkę i dezynfekować ręce.

Jestem Polką. Nie mam wśród znajomych zbyt wielu obcokrajowców, czasem wkurzam się, że w sklepie nie jestem w stanie dogadać się z obsługą, która nie zna języka polskiego i narzekam na to, że w niektórych częściach Warszawy częściej słyszę język ukraiński niż polski.

Przyznam szczerze, że od 1 września z lekkim drżeniem serca loguję się na Librusa za każdym razem, kiedy dostaję nową wiadomość. Po tym, jak w szkole eM wyglądała organizacja rozpoczęcia roku szkolnego wydawało mi się, że moje dziecko będzie w szkole bezpieczne.

Nieco ponad 4 miesiące temu nasze życie wywróciło się do góry nogami. eM przestał chodzić do szkoły, my przyszliśmy na pracę zdalną i znacznie ograniczyliśmy wyjścia z domu i kontakty z innymi ludźmi, aby nie ryzykować zarażenia koronawirusem. A jak wygląda nasze życie teraz?

Zagłosowałam w minionych wyborach, bo wiedziałam, że jeśli tego nie zrobię, to następnego dnia nie będę w stanie spojrzeć sobie w twarz w lustrze. Zagłosowałam, bo od kiedy mam dziecko, to o wiele bardziej przejmuję się tym, co dzieje się dookoła mnie.

Na swoim blogu pisałam już i o małżeńskim sponsoringu, i o tym, kto powinien zarabiać na dom. Przez ostatnie kilka lat moje poglądy nie uległy zmianie (chociaż czasem żartuję, że nie miałabym nic przeciwko zostaniu etatową kocią mamą), ale ostatnio spotkałam się z dość ciekawym poglądem na temat “kur domowych”.

Od pierwszego sezonu jestem fanką programu “Ślub od pierwszego wejrzenia”. Większość z Was pewnie go kojarzy – eksperci spośród zgłoszeń wybierają trzy kobiety i trzech mężczyzn, których łączą w pary. Uczestnicy spotykają się przed ołtarzem, biorą ślub, a potem mają miesiąc na podjęcie decyzji czy zostają w małżeństwie, czy decydują się na rozwód.

Gdyby kilka miesięcy temu ktoś powiedział mi, że całemu światu przyjdzie pora zmierzyć się z pandemią nowego wirusa, to na pewno bym w to nie uwierzyła. Życie lubi nas jednak zaskakiwać…

Przez ostatnie 4 lata nasze życie totalnie się zmieniło i w 2015 roku nawet nie podejrzewałabym, że wszystko może nam się tak poukładać – przeprowadzka do Warszawy, lepsze zarobki, zmiana samochodu, dodatkowe zasilenie domowego budżetu w postaci 500+ na eM i kilka innych projektów, o których pewnie już niedługo będę mogła powiedzieć głośno… Żyć nie […]

Nie chcemy przez całe życie wynajmować mieszkania, więc właściwie od momentu przeprowadzki do stolicy śledzę na bieżąco rynek nieruchomości w Warszawie, żeby wiedzieć, co w trawie piszczy.

Już za kilka dni kolejne wybory do Parlamentu Europejskiego, a na jesieni – wybory parlamentarne do Sejmu i Senatu.