Kiedy byłam uczennicą podstawówki odbyła się reforma edukacji polegającą na skróceniu nauki w szkole podstawowej z 8 do 6 lat oraz wprowadzenie 3-letnich gimnazjów. Tym samym w wieku 13 lat, jako czwarty rocznik (’89), zasiliłam szeregi gimnazjalistów.
Kiedy eM zaczął spędzać więcej czasu na youtubie, oczywistym stało się dla mnie, że muszę poszerzyć swoje horyzonty i zapoznać się z twórczością ludzi, których ogląda mój syn.
W 2011 roku założyłam konto na Facebooku. Od tamtej pory nic już nie było takie samo…
Za każdym razem, gdy otwarcie mówię lub piszę o tym, że podjęłam świadomą decyzję o urodzeniu i wychowaniu swojego nieplanowanego (!) dziecka pojawiają się głosy oburzenia. Bo przecież nie miałam innego wyjścia, więc o co mi chodzi?
Zaczyna się banalnie. Znajdujesz w Internecie ogłoszenie o pracę, w odpowiedzi wysyłasz swoje CV i liczysz na to, że wkrótce otrzymasz zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną.
Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy wspieram odkąd pamiętam. Co roku w naszym domu pojawiają się nowe serduszka i nawet nie wyobrażam sobie, że mogłabym nie wrzucić do puszki tych kilku złotych. Bez bicia przyznam, że przez lata robiłam to, bo
Pół roku temu zbuntowałam się i przestałam oglądać telewizję. Odpuściłam sobie czytanie prasy, przestałam zaglądać na portale informacyjne. Mimo to i tak czuję się przytłoczona (a przede wszystkim zniesmaczona) tym, co dzieje się w Polsce.
Nie wiem czy znacie film „Jutro idziemy do kina”, ale ja nie potrafię zapomnieć końcowej sceny. Po piątkowych zamachach w Paryżu wraca ona do mnie niczym bumerang.
Czasem świat wali się nam na głowę w jednej krótkiej chwili. Czasem jest to proces trwający tygodniami, miesiącami, a nawet latami. Mi osobiście bliższa jest ta druga wersja, a Tobie?
Wybory, wybory i po wyborach. Obowiązek obywatelski wypełniony, głosy policzone, a facebook zalany falą euforii i/lub rozczarowania. Mission accomplished, więc nasi wewnętrzni politolodzy aż do jesieni mogą iść na urlop (swoją drogą – kiedyś chciałam studiować politologię, ale
Obietnice wyborcze? Przestałam w nie wierzyć jakoś tak w trzeciej klasie szkoły podstawowej. Wybieraliśmy wtedy przewodniczącego szkoły i jeden z kandydatów obiecywał, że wybuduje windę albo schody ruchome
Czasem lubię karmić siedzącego we mnie złośliwego trolla i… zazdrościć innym. Oczywiście, chciałabym zarabiać miliony, bez wysiłku mieć idealną figurę i generalnie być tą, której to inni zazdroszczą fascynującego życia. Jestem absolutnie przekonana, że w głębi duszy większość z Was myśli podobnie.
